خوشى‌ها و خواهش‌هاست. پس هر كه خوشى و خواهش نفس را برآورده كند، به دوزخ مى‌رود.

7/ 10: خوى‌هاى والا و كردارهاى نيكو

الف- شكيبايى‌

قرآن‌

«آيا پنداشتيد كه به بهشت مى‌رويد، در حالى كه آنچه بر پيشينيان شما آمد، هنوز بر شما نيامده است؟ به آنان، سختى و زيان رسيد و به تكان در آمدند، تا جايى كه پيامبر و كسانى كه با وى ايمان آورده بودند، گفتند: يارى خدا، كِى خواهد بود؟! هان! يارى خدا نزديك است».

«و كسانى كه براى طلب خشنودى پروردگارشان شكيبايى كردند و نماز گزاردند و از آنچه روزى‌شان نموديم، نهان و آشكارا انفاق كردند و بدى را با نيكى دور مى‌كنند، ايشان‌اند كه فرجامِ خوشِ آن سراى، از آنِ ايشان خواهد بود؛ همان بهشت‌هاى جاودانى كه آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان كه درستكارند، به آنها وارد مى‌شوند و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‌شوند [و به آنان مى‌گويند:] «درود بر شما كه شكيبايى كرديد!». راستى چه نيكوست فرجام آن سراى!».

حديث‌

518 امام باقر عليه السلام‌- در باره اين سخن خداى بلندمرتبه: «اينان‌اند كه به پاس آن كه شكيبايى كردند، غرفه پاداش خواهند يافت»-: «غرفه» يعنى بهشت، كه به پاس آن كه در دنيا در برابر فقر، شكيبايى ورزيدند، پاداش خواهند گرفت.