373 امام باقر عليه السلام: از امير مؤمنان عليه السلام در باره ايمان پرسيدند. فرمود: «خداى عز و جل، ايمان را بر چهارپايه نهاد: بر شكيب و يقين و داد و جهاد. شكيب نيز بر چهار شاخه است: شوق و ترس و زهد و انتظار. كسى كه مشتاق بهشت باشد، در برابر شهوت‌ها شكيبايى مى‌كند. كسى كه از آتش بترسد، از حرام‌ها دست مى‌دارد.

كسى كه به دنيا زهد ورزد، [سختى‌ها و] مصيبت‌ها بر او آسان مى‌شوند، و كسى كه منتظر مرگ باشد، در كارهاى نيك مى‌كوشد».

374 الكافى‌- به نقل از اهل بيت عليهم السلام-: از اندرزهاى خداى عز و جل به عيسى عليه السلام اين بود كه:

«... اى پسر مريم! اگر ديدگانت آنچه را كه براى دوستان شايسته‌ام آماده ساخته‌ام، مى‌ديد، از شوق، دلت آب مى‌شد و جانت به لب مى‌آمد. هيچ سرايى، چون سراى آخرت نيست. در آن جا همه پاكان جمع‌اند و فرشتگان مقرّب، بر آنان وارد مى‌شوند و از هراس‌هاى قيامت، در امان‌اند. سرايى است كه در آن، نعمت‌ها به غير نعمت، بدل نمى‌شوند و از اهل آن سراى، زوال نمى‌يابند.

اى پسر مريم! براى چنين سرايى، با ديگر كوشندگان، به شوقْ در كوش، كه آن، آرزوى آرزومندان است و خوش‌منظر است. خوشا به حال تو- اى پسر مريم-، اگر از عمل كنندگان براى آن باشى، همراه با پدرانت، آدم و ابراهيم، در بهشت‌ها و نعمت‌هايى كه هرگز جايگزين و تغييرى براى آنها نخواهى خواست! من با پرهيزگاران، چنين مى‌كنم».

6/ 6: مجسّم شدن بهشت‌

375 صحيح البخارى‌- به نقل از انَس-: با پيامبر صلى الله عليه و آله نماز جماعت خوانديم. سپس ايشان بر منبر رفت و با دستانش به سوى قبله مسجد اشاره كرد و آن گاه فرمود:

«از آن گاه كه با شما نماز خواندم، تاكنون، بهشت و دوزخ را مى‌بينم كه در پهنه‌