4/ 5: سراپرده‌هاى بهشت‌

قرآن‌

«سيه‌چشمانى پرده‌نشين در سراپرده‌ها».

حديث‌

120 تفسير الطبرى‌- به نقل از ضحّاك-: ابن مسعود از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله حديث مى‌كرد كه ايشان در باره سراپرده‌ها در آيه: «سيه‌چشمانى پرده‌نشين در سراپرده‌ها»، فرمود:

«همان دُرهاى ميان‌تهى اند».

121 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در بهشت، سراپرده‌اى از مرواريد ميان‌تهى است كه پهناى آن، شصت ميل است و در هر گوشه‌اى از آن، كسانى [در اختيار مؤمن‌] هستند كه گروه ديگر را نمى‌بينند! و مؤمن بر گرداگرد آنان مى‌چرخد.[1]

122 الكافى‌- به نقل از حلبى-: از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداى عز و جل: «در آن جا [زنانى‌] نكوخوى و نكو رويند» پرسيدم.

فرمود: «آنان صالح و مؤمن و خداشناس‌اند».

گفتم: «سيه‌چشمانى پرده‌نشين در سراپرده‌ها» [چيست؟]

فرمود: «سيه‌چشمان، دختركانِ سيمين‌برِ جمع شده و نگهدارى شده در سراپرده‌هايى از دُر و ياقوت و مرجان‌اند. هر سراپرده‌اى، چهار در دارد و بر هر درى، هفتاد دخترك نورسيده نارپستان، دربانى آنان مى‌كنند و در هر روز، كرامتى از جانب خداى عز و جل نزدشان مى‌آيد تا خداوند با آنان به مؤمنان، مژده دهد.

[1]. مقصود، آميزش است.