بود[1] و به بغداد نيز سفر كرد.[2] ابو طالب انبارى، سرانجام در سال 356 ق، در واسط در گذشت.[3] ابو طالب انبارى، نخست بر مذهب واقفى بود، تا اين كه در واپسين سال‌هاى زندگى، به تشيّع امامى گراييد.[4] از اين رو، در وثاقت او ترديد كرده‌اند و در برخى مصادر، به جهت سابقه طولانى‌اش در مذهب واقفى، تضعيف شده است.[5] برخى ديگر بر توثيق وى، تصريح كرده‌اند.[6] در هر حال، نام ابو طالب انبارى، در بيش از صد طريق در رجال‌ نجاشى و فهرست‌ طوسى به چشم مى‌خورد. شيخ مفيد، ابن غضائرى، تلعكبرى، ابن نوح سيرافى و ابن عبدون، از او روايت كرده‌اند.[7]

تأليفات‌

ابو طالب انبارى پر تأليف بود. در مصادر، 140 عنوان كتاب، به وى نسبت داده شده است كه از اين شمار، از نوزده عنوان نام برده شده است. زمينه آثار او، طرق و رجال احاديث خاص، كلام، دعا، زيارت، فضائل و تك‌نگارى اخبار حضرت فاطمه عليها السلام بوده است. از ميان آثار وى- كه البته همگى ناياب‌اند- مى‌توان نام برد:

1. طرق حديث غدير، 2. طرق حديث الراية، 3. طرق حديث المنزلة، 4. طرق حديث الطائر، 5. طرق حديث قسيم النار، 6. كتاب‌ فدك‌، 7. مزار أبى عبد اللَّه‌، 8. أدعية الأئمة عليهم السلام‌، 9. التفضيل‌، 10. أخبار فاطمة عليها السلام‌، 11. التوحيد، 12. الإمامة، 13. أسماء أمير المؤمنين عليه السلام‌، 14. مسند خلفاء بنى العبّاس.

گويا كتاب‌ أسماء أمير المؤمنين عليه السلام‌، در اختيار ابن طاووس بوده؛ چراكه وى رواياتى‌

[1]. الفهرست، طوسى، همان جا.

[2]. رجال النجاشى، همان جا.

[3]. الفهرست، طوسى، همان جا.

[4]. رجال النجاشى، همان جا.

[5]. الفهرست، طوسى، همان جا؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج 6، ص 403.

[6]. رجال النجاشى، همان جا؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ص 404.

[7]. رجال النجاشى، همان جا؛ الفهرست، طوسى، همان جا؛ خاتمة مستدرك الوسائل، همان جا.