336[1] و 332 ق،[2] دانسته‌اند.

وى امانتدار و كثيرالروايه بود[3] و مشايخ سنّى نيز داشت.[4] وى در بسيارى از طرق‌ رجال‌ نجاشى و فهرست‌ طوسى واقع شده و بسيارى از روايات و اخبار مربوط به امام زمان (عج) و غيبت او و نايبان چهارگانه آن حضرت، به واسطه او نقل شده است.[5]

تأليفات‌

سه كتاب به ابن همام نسبت داده شده است.

اثر ناياب: 1. المزار، كه يكى از مصادر باواسطه‌ وسائل الشيعة است.[6] آثار چاپى: 2. الأنوار فى تاريخ الأئمة الأطهار عليهم السلام‌[7]- كه با عنوان‌ الأنوار نيز از آن ياد شده است-،[8] 3. التمحيص.

23. مظفر بن جعفر بن حسين (زنده در نيمه نخست سده چهارم)

نام مظفّر بن جعفر بن حسين (حسن)، در مصادر رجالى و كتاب‌شناسى، ذكر نشده است و نخستين كسى كه از وى نام برد، ابن طاووس (م 662 ق) بود كه نسخه‌اى با عنوان‌ الرسالة الموضحة، در كتاب‌خانه اصلى و قديمى مدرسه نظاميه بغداد پيدا كرد.

وى بارها از مؤلّف اين نسخه با نام مظفّر بن جعفر ياد كرده و متذكّر شده كه اين‌

[1]. خلاصة الأقوال، ص 247.

[2]. رجال الطوسى، ص 438؛ تاريخ بغداد، ج 4، ص 135- 136.

[3]. رجال النجاشى، ص 378؛ الفهرست، طوسى، ص 141 و 217.

[4]. تاريخ بغداد، ج 4، ص 135- 136.

[5]. التمحيص، ص 17- 28، مقدّمه محقّق.

[6]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 48.

[7]. رجال النجاشى، ص 378.

[8]. الفهرست، طوسى، ص 141 و 217؛ عيون المعجزات، ص 100؛ فرحة الغرى، ص 129.