گزارش مفصّل ابن طاووس درباره اين مسئله و اطلاعاتى كه وى از متون كهن‌تر، چون كتاب‌ لمح البرهان‌ شيخ مفيد- كه او نيز در ابتدا از قائلان به سى روز بودن ماه رمضان بوده- جالب توجّه است.[1] استفاده مستقيم ابن طاووس از برخى اصول اوّليه حديثى اماميه و نقل مطالبى از آنها در آثار مختلفش، يكى از ويژگى‌هاى مهم آثار اوست. ابن طاووس به شيوه‌هاى مختلف از اصول كهن اماميه ياد كرده است: وى، گاه بدون معرفى مؤلّف اصل، تنها با نقل اين كه «من در يك اصل قديمى از آثار اصحابمان يافتم (وجدتُ فى أصل عتيق من أصحابنا)» و گاه با ذكر نام مؤلّف اصل (هم چون: ربيعة بن محمّد بن عاصم، عبيداللَّه بن على حلبى، عبد اللَّه بن حمّاد انصارى، ابان بن محمّد سندى، عبد اللَّه بن محمّد يمنى، احمد بن حسين صيقل، على بن اسماعيل ميثمى و ...)، مطالب را نقل كرده است.[2]

ابن طاووس و ادبيات ادعيه‌نگارى‌

در حقيقت، ابن طاووس را بايد چهره‌اى ممتاز در ادبيات دعانويسى در ميان شيعيان دانست. تعلّق خاطر ابن طاووس به گردآورى ادعيه روايت‌شده از ائمّه در كتب كهن‌تر و نگارش آثار متعدّد، مهم‌ترين ويژگى‌هاى وى است. از اين رو مرورى بر اين گونه آثار ابن طاووس، ضرورى مى‌نمايد.

نكته جالب توجّهى كه در آثار ابن طاووس چشمگير است، شيوه خاصّ اوست.

ابن طاووس در آغاز كتاب‌هاى خود، به تفصيل، فهرست مطالبى را كه قصد ارائه آنها را دارد، ذكر مى‌كند. همچنين وى در بيشتر موارد، منبع مورد استفاده خود را معرفى و مشخصات آن را نيز ذكر مى‌كند.

[1]. براى آگاهى از تفصيل مطلب، ر. ك: إقبال الأعمال، ص 5- 7. همچنين، ر. ك: كتاب‌خانه ابن طاووس، ص 337 و 338.

[2]. براى دستيابى به فهرست كامل اصول در دسترس ابن طاووس، ر. ك: همان، ص 200- 209. ابن طاووس اغلب ادعيه روايت‌شده از ائمّه را از اين اصول، نقل كرده است.