مسعودى اين كتاب را در سال 332 ق، تأليف كرده و متذكّر شده است كه عمر امام زمان عليه السلام تا زمان تأليف اين كتاب 75 سال و هشت ماه است.[1]

17. المسترشد

مؤلّف: ابن جرير طبرى امامى‌

تحقيق: احمد محمودى‌

ناشر: مؤسّسة الثقافة الإسلامية لكوشانبور، چاپ اوّل، 1415 ق.

در تحقيق اين كتاب، از دو نسخه خطّى استفاده شده است: نسخه‌اى به خطّ محمّد باقر مجلسى در 1095 ق، و نسخه سيّد محمّد رضا بن ابى القاسم بن فتح اللَّه بن نجم الدين حسينى كالى استرآبادى، در كتاب‌خانه حسينيه شوشترى در نجف اشرف.

شيخ شير محمّد همدانى نسخه كامل اين دو نسخه را فراهم كرد.[2] المسترشد با همين عنوان،[3] و يا با عنوان‌ المسترشد فى الإمامة، المسترشد فى إثبات‌ الإمامة، و المسترشد فى دلائل الإمامة، در مصادر آمده است.[4] هر چند انتساب‌ المسترشد به طبرى، معروف است، قطعى نيست؛ چرا كه ابن نديم كتابى را با همين عنوان، به ابن جرير طبرى عامّى نسبت داده است.[5] البته شايد سخن وى، بر اثر اشتباه در نام مؤلّف و يا وجود دو كتاب با اين عنوان باشد.

نسخه چاپى‌ المسترشد، شامل مقدّمه بلند محقّق و اصل كتاب است. در مقدّمه محقّق، به شرح حال ابن جرير طبرى و تأليفات او و نيز جايگاه‌ المسترشد و معرّفى نسخه‌هاى خطّى آن، اشاره شده است. اصل كتاب گويا فاقد سامانى بر پايه فصل و

[1]. همان، ص 231.

[2]. المسترشد، ص 68؛ الذريعة، ج 8، ص 245.

[3]. الفهرست، طوسى، ص 239.

[4]. رجال النجاشى، ص 376؛ معالم العلماء، ص 141؛ خلاصة الأقوال، ص 266؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 40.

[5]. فهرست ابن نديم، ص 292.