كم تا سال 380 ق، زنده بوده است.

شيوه نعمانى در نقد اسنادى، بر ثقه بودن راوى بدون لحاظ مذهب او، بوده است؛ چراكه او در اين كتاب، از ابن عقده نيز روايت كرده و در باره او متذكّر شده است كه در وثاقت و خِبْرويت و حديث‌شناسى و رجال‌شناسى ابن عقده، ترديد و سخنى نيست.[1]

5. شرح الأخبار فى فضائل الأئمة الأطهار عليهم السلام‌

مؤلّف: قاضى نعمان مغربى‌

محقّق: سيّد محمّد حسين حسينى جلالى‌

ناشر: مؤسسه نشر اسلامى، جلد اوّل، 1409 ق؛ جلد دوم، 1410 ق؛ و جلد سوم، 1412 ق.

در تحقيق اين كتاب از هفت نسخه خطّى و يك نسخه چاپى استفاده شده است.

اين نسخه‌ها همگى ناقص‌اند و هر يك، شامل شمارى از اجزاى كتاب هستند. به موجب مقدّمه سيّد محمّد حسين حسينى جلالى، اين نسخه‌ها از كتاب‌خانه‌هاى داخل و خارج ايران فراهم شده‌اند و كهن‌ترينشان متعلّق به سده دوازدهم است.[2] شرح الأخبار در مصادر اوّليه، بجز معالم العلماء، ذكر نشده است.[3] در مصادر متأخّر، محمّد باقر مجلسى، ميرزا حسين نورى و آقا بزرگ تهرانى، از آن نام برده‌اند.[4] به هر حال، انتساب اين كتاب به قاضى نعمان، معروف است.[5] و يكى از مصادر كتاب‌هاى حديثى و كلامى است.[6]

[1]. الغيبة، نعمانى، ص 32.

[2]. شرح الأخبار، ج 1، ص 9، مقدّمه محقّق.

[3]. معالم العلماء، ص 161.

[4]. بحار الأنوار، ج 1، ص 39؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 160؛ الذريعة، ج 13، ص 66.

[5]. شرح الأخبار، ج 1، ص 23، مقدّمه محقّق.

[6]. مناقب آل أبى طالب، ج 1، ص 298، 300، 326؛ ج 2، ص 78، 90، 185، 199، 220؛ ج 2، ص 41؛ ج 3، ص 116، 166، 176، 309؛ بحار الأنوار، ج 20، ص 93؛ ج 23، ص 371؛ ج 37، ص 260؛ ج 38، ص 46، 204، 206؛ ج 40، ص 164، 229؛ ج 43، ص 45، 251، 354؛ ج 44، ص 197؛ ج 45، ص 329؛ الأربعين للماحوزى، ص 367؛ عوالم العلوم، ص 639؛ مدينة المعاجز، ج 2، ص 308؛ الصراط المستقيم، ج 1، ص 278.