3. الإستغاثة فى بِدَع الثلاثة

مؤلّف‌: ابوالقاسم كوفى‌

محقق: ناشناخته‌

ناشر: اداره نشر و اشاعه احقاق الحق، پاكستان، 1408 ق.

در تحقيق كتاب، از نسخه‌اى به خطّ اسفنديار بن سلام اللَّه حسنى حسينى طباطبائى، متعلّق به سال 1048 ق، استفاده شده است.[1] چندين نسخه از اين كتاب، در ايران و عراق موجود است، از جمله: نسخه‌اى با تاريخ كتابت 969 ق، در كتاب‌خانه آستان قدس رضوى،[2] و نسخه‌اى همراه با تحفة النجباء فى مناقب آل العباء عليهم السلام‌ نوشته سيّد عبد الرحيم حسينى، كه گويا متعلّق به سده نهم و دهم است.[3] كتاب‌ الاستغاثة، چندين بار در يك يا دو مجلّد، و يك بار با ترجمه مرحوم فلاطورى، چاپ شده است. اين كتاب با چند عنوان: البدع المحدثة،[4] الاستغاثة فى بِدَع‌ الثلاثة،[5] و الإغاثة فى بِدَع الثلاثة، معرّفى شده است.

انتساب‌ الإستغاثة به ابو القاسم كوفى، معروف است و در مصادر اوّليه كتاب‌شناسى، در شمار تأليفات ابو القاسم كوفى ذكر شده است. با اين حال، در آن ترديد نيز شده است. محمّد باقر مجلسى با توصيف آن به كتابى مشهور، آن را به ابن ميثم بحرانى (م 679 ق) شارح‌ نهج البلاغة نسبت داده است.[6] گويا به پيروى از او، شيخ عبد النبى كاظمى (م 1256 ق)[7] و شيخ سليمان بحرانى استاد يوسف بحرانى‌

[1]. الاستغاثة، ج 2، ص 86.

[2]. الذريعة، ج 2، ص 29.

[3].« فهرس مخطوطات مكتبة أمير المؤمنين العامة»، سيّد عبد العزيز طباطبايى، تراثنا، ش 56، ص 282.

[4]. نجاشى، ص 266؛ معالم العلماء، ص 99.

[5]. بحار الأنوار، ج 1، ص 19، 37؛ رياض العلماء، ج 3، ص 355؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 163؛ الذريعة، ج 2، ص 28.

[6]. بحار الأنوار، همان جا.

[7]. تكملة الكاظمى، ج 2، ص 159؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 172.