نسخه چاپى كتاب، شامل مقدّمه محقّق و 156 روايت در فضائل ماه‌هاى رجب، شعبان و رمضان است و در پايان، اجازه مكتوب محقّق از سيّد ابو القاسم خويى و شرح حال او نيز افزوده شده است. در مقدّمه محقّق، افزون بر شرح حال مختصرى از مؤلّف، در باره جايگاه كتاب، انتساب آن به مؤلّف و اعتبار روايات آن نيز سخن رفته است.

متن اصلى كتاب، كه مقدّمه‌اى از مؤلّف ندارد، با اين روايت آغاز مى‌شود:

من صام أوّلَ يومٍ من رجب رغبةً فى ثواب اللَّه، وجب له الجنّةُ. ومَن صام فى وسطه ... ومَن صام فى آخرِه، جعلَهُ اللَّهُ مِن ملوك الجنّة وشَفَّعه فى أبيه و ....[1]

و با حديثى از ابو هريره از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پايان مى‌پذيرد:

رُبَّ صائمٍ حظُّهُ مِن صيامِهِ الجوعُ، ورُبَّ قائمٍ حظُّهُ مِن قيامِهِ السّهر.[2]

خطبه‌اى كه شيخ صدوق با عنوان «خطبه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در جمعه پايانى ماه شعبان» از دو طريق آورده، تفاوت‌هاى بسيارى با خطبه مشهور دارد.[3]

2. العروس‌

مؤلّف: ابن رازى‌

تحقيق: سيّد محمّد حسين نيشابورى‌

ناشر: ابو محمّد، جعفر بن احمد بن على قمى، معروف به ابن رازى، همان مؤلّف‌ جامع الأحاديث‌ است كه پيش از اين، معرّفى شد. العروس‌، همراه با جامع الأحاديث‌ به چاپ رسيده و مصحّح آن، سيّد محمّد حسينى نيشابورى است. به نسخه‌هاى خطّى و ديگر مشخّصات آن، در معرّفى‌ جامع الأحاديث‌ اشاره شد. كتاب‌ العروس‌ در اين چاپ، 23 صفحه جاى گرفته و داراى 42 باب در باره فضائل و اعمال روز جمعه است. مؤلّف‌

[1]. همان، ص 17.

[2]. همان، ص 144.

[3]. همان، ص 129- 130.