زمينه اكثر روايات اين كتاب را تشكيل مى‌دهد.

در سال 755 ق، على بن حسن بن احمد بن مظاهر حلّى، شاگرد فخر المحقّقين فرزند علّامه حلى، اين كتاب را تلخيص كرد كه نسخه خطى آن موجود است. ديگرى نيز در سال 1074 ق، چنين كرد. الأمالى‌ از مصادر فلاح‌ السائل،[1] محاسبة النفس،[2] إقبال‌ الأعمال،[3] مدينة المعاجر توبلى، بحار الأنوار، وسائل الشيعة و مستدرك‌ الوسائل‌ است.

11. أمالى الطوسى‌

مؤلّف: شيخ طوسى‌

تحقيق: قسم الدراسات الاسلامية، مؤسسة البعثة

ناشر: دار الثقافة، قم، چاپ اوّل، 1414 ق.

در تحقيق كتاب، از يك نسخه خطّى و دو نسخه چاپى استفاده شده است: نسخه خطّى، با تاريخ تحرير 580 ق، به خطّ سديد بن محمّد بن عبد اللَّه بن محمّد بن هلال كاتب است؛ شامل هيجده مجلس آغازين كتاب، و با مشايخ مؤلّف آغاز مى‌شود.

نسخه چاپ شده در ايران و در سال 1313 ق، كامل است و همه مجالس را شامل مى‌شود. نسخه چاپى نجف اشرف، به سال 1381 ق، در چاپ‌خانه نعمان چاپ شده است.[4] از اين كتاب با عنوان‌ المجالس فى الأخبار،[5] المجالس و الأخبار[6] و «المجالس، مشهور به الأمالى»[7] ياد شده است. در سده يازدهم، عدّه‌اى از كتاب‌شناسان، كتابى را با عنوان‌

[1]. فلاح السائل، ص 167، 215.

[2]. محاسبة النفس، ص 14- 15.

[3]. الإقبال، ج 1، ص 23.

[4]. الأمالى، ص 26؛ ر. ك: الذريعة، ج 2، ص 309؛ فهرس التراث، ج 1، ص 527.

[5]. الفهرست، طوسى، ص 241؛ معالم العلماء، ص 150.

[6]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 38؛ الفوائد الرجالية، ج 3، ص 233.

[7]. بحار الأنوار، ج 1، ص 7.