محدّث، مورّخ و فقيه. جلودى بصرى پس از سال 330 ق،[1] و گويا در 332 ق، فوت شده است.[2] زادگاه وى، جايى به نام جلود بود كه امروزه محلّ آن، معلوم نيست.[3] او در بصره ساكن بود. به قرينه آن‌كه ابو على صولى- كه مصاحب دراز مدّت او بوده و از وى نيز روايت كرده- در سال 353 ق، به بغداد رفته،[4] اين حدس قوى مى‌نمايد كه جلودى تا پايان عمر، در بصره بوده است. جلودى بصرى را امامى، شيخ بصره و قابل اعتماد و موثّق خوانده‌اند.[5]

تأليفات‌

وى چنان پر تأليف بود كه شمار آثارش، بيش از دويست مورد ذكر شده است.[6] كتاب‌هاى جلودى بصرى در زمينه تاريخ و سيره، فضائل و مناقب، فقه، تفسير، رجال و دعاست. 1. مقتل الحسين عليه السلام‌، 2. كتاب‌ المحدّثين و مَن رَوى‌ عن على عليه السلام من الصحابة، از آثار ناياب اويند.

گويا كتاب‌ مقتل الحسين عليه السلام‌، در سده هشتم موجود بوده است؛ چراكه علّامه حلّى (م 726 ق) از روى نسخه‌اى از اين كتاب به خطّ يكى از سادات، تاريخ وفات و محلّ دفن جلودى را خوانده است.[7]

37. ابوبِشْر بَصرى عَمّى (م پس از 350 ق)

احمد بن ابراهيم بن معلّى بن اسد عمى، مكنّا به ابو بشر؛ محدّث. ابو بشر در بصره‌

[1]. فهرست ابن نديم، ص 128.

[2]. ايضاح الإشتباه، ص 245؛ الذريعة، ج 1، ص 312؛ هدية العارفين، ج 1، ص 576.

[3]. رجال النجاشى، ص 240؛ الفهرست، طوسى، ص 191؛ خلاصة الأقوال، ص 208.

[4]. رجال النجاشى، ص 84.

[5]. فهرست ابن نديم، ص 246؛ الفهرست، طوسى، همان جا؛ رجال الطوسى، ص 435؛ خلاصة الأقوال، ص 208.

[6]. رجال النجاشى، ص 240- 244؛ هدية العارفين، ج 1، ص 576.

[7]. إيضاح الاشتباه، همان جا.