زن در سخن و سيره امام على‌[1]

مقدمه‌

بررسى مسئله زن در سخنان امام على عليه السلام، سهلِ ممتنع است. آنچه در نهج‌البلاغه و ساير متون تاريخى و حديثى به ايشان منسوب است، آهنگى ملامتگر و تنقيص‌كننده دارد.

اين امر، زمينه گفت‌وگوهاى فراوان و داورى‌هاى متناقض را پيش آورده است.

بررسى جايگاه زن در انديشه امام على عليه السلام، مستلزم گردآورى تمام سخنان و قضاياى تاريخى در اين‌باره، و آگاهى گسترده از وضعيت تاريخى و اجتماعى آن دوران است.

همچنين بررسى اسناد و متون منقول، از لحاظ درستى انتساب و استوارى متن، مهم‌ترين مرحله چنين پژوهشى خواهد بود، تا در پرتو آن، سره از ناسره بازشناخته شود.

رسالت اصلى اين نوشتار، گزارش سخنان امام على عليه السلام در باره زن، ارائه تحليل‌هاى متفاوت متفكران در اين باب و نشان‌دادن راهكارها براى تحليل جامع است، و نويسنده بر آن است كه در گزارش سخنان و ارائه تحليل‌ها، در حد توان به‌

[1]* اين مقاله، پيش از اين، در دانش‌نامه امام على عليه السلام منتشر شده است.