فصل چهارم : حكمت هاى جامع حسينى

935.الكافى ـ به نقل از فضل بن ابى قُرّه ، از امام صادق عليه : مردى در نامه اى به امام حسين ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ نوشت : مرا ، دو جمله اندرز بده. امام عليه السلام به او نوشت : «هر كس كارى را با نافرمانى خدا چاره جويى كند، آنچه را اميد مى بَرَد، بيشتر از دست مى دهد و آنچه از آن بيم دارد ، زودتر بر سرش مى آيد». [1]

936.مُحاضرات الاُدباء : مردى به حسين بن على عليه السلام گفت : شريف ترينِ مردم كيست؟ فرمود : «كسى كه پيش از آن كه اندرزش دهند، خود ، اندرز گيرد و پيش از آن كه بيدارش كنند، بيدار شود» . مرد گفت : گواهى مى دهم كه خوش بخت حقيقى ، چنين كسى است. [2]

937.كتاب من لا يحضره الفقيه ـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ، هنگامى كه : در حالى صبح كردم كه پروردگارم بر فراز من و آتش ، جلوى من است و مرگ ، مرا مى جويد و حساب ، مرا احاطه كرده است و