988. امام صادق عليه السلام: اگر از آلتت چيزى از مَذْى يا وَدْى بيرون آيد و در حال نماز باشى، نه آن را بشوى، نه نماز را بشكن و نه وضوى خود را به سبب آن، باطل بدان، هر چند كه [از فراوانى‌] به پسِ تو نيز رسيده باشد؛ چرا كه اين آب به‌منزله آب بينى است. هر چيز هم كه پس از وضو از تو بيرون مى‌آيد، از رگ‌هاى پشت (غدّه‌ها) يا از بواسير است و چيز مهمى نيست. آن را از جامه‌ات مشوى، مگر اين كه جامه را آلوده كند.

989. كتاب من لا يحضره الفقيه: روايت شده كه مَذْى و وَذْى، به‌منزله آب دهان و آب بينى است؛ نه شستن جامه از آن لازم است و نه شستن آلت.

990. امام صادق عليه السلام: منى، مَذْى، وَدْى و وَذْى، از آلت بيرون مى‌آيند. مَنى، آن چيزى است كه به سببش استخوان‌ها شُل مى‌شوند و بدن سست مى‌گردد و موجب غسل است. مَذْى از شهوت بيرون مى‌آيد و در آن چيزى نيست. وَدْى، آن چيزى است كه پس از پيشاب بيرون مى‌آيد. وَذْى هم آن چيزى است كه به سبب بيمارى‌ها بيرون مى‌آيد و در آن، چيزى نيست.

13/ 3 نمونه‌هايى از بيمارى‌هاى زنان‌

الف قطع شدن عادت ماهانه‌

991. امام كاظم عليه السلام: خون عادت را گاه باد، بند مى‌آورد، بى‌آنكه آبستنى در ميان باشد.