د درمان با قِى كردن عمدى‌

766. امام باقر عليه السلام: هر كس پيش از آن كه خود به خود، حالش به هم بخورد، عمداً قِى كند، [اين كار] از هفتاد دارو بهتر است و اين نوع قِى كردن، هر درد و بيمارى‌اى را [كه در او هست، از تنش‌] بيرون مى‌آورد.[1]

7/ 10 آنچه براى درمان بى‌اشتهايى سودمند است‌

الف پنير

767. امام صادق عليه السلام: چه نيكو لقمه‌اى است پنير! دهان را تَر و تازه مى‌كند، بوى دهان را خوش مى‌سازد، غذاى پيشين را هضم مى‌كند و براى غذاى بعد، اشتها را باز مى‌كند.

ر. ك: ج 2، ص 265 (خواصّ پنير).

ب حوك‌

768. امام صادق عليه السلام: حوك، سبزى پيامبران است. بدانيد كه در آن، هشت ويژگى است: هضم كننده است؛ گرفتگى‌هاى عروق و مجارى را مى‌گشايد؛ آروغ را خوش‌بو مى‌سازد؛ دهان را بوى خوش مى‌بخشد؛ اشتهاآور است؛ و درد را [از بدن‌] بيرون مى‌كشد.

ر. ك: ج 2، ص 197 (بادروج [حوك‌]).

[1] چنان كه در حاشيه بحار الأنوار آمده، مقصود از بند نخست روايت، يعنى عبارت« من تقيّأ قبل أن يتقيّأ»، آن است كه شخص پيش از آن كه بى‌اختيار حالش به هم بخورد، عمداً قى كند و اين همان تفسيرى است كه در ترجمه حاضر ديده مى‌شود يا شايد مقصود از روايت، آن است كه هر كس براى نخستين بار در عارضه‌اى كه دارد، قى كند، اين پس آوردن، از هفتاد دارو بهتر است( ر. ك: حاشيه بحار الأنوار).