7/ 3 2 برنج و سما ق‌

723. الكافى‌ به نقل از عمران: امام صادق عليه السلام، شكمْ درد داشت. فرمود براى او برنج بپزند و بر آن، سماق بيفزايند. آن‌گاه، آن را خورد و بهبود يافت.

7/ 3 3 آويشن‌

724. امام كاظم عليه السلام: داروى امير مؤمنان عليه السلام، آويشن‌[1] بود. او مى‌فرمود: «آويشن براى معده، پُرزى همانند پُرز پارچه‌هاى مخمل مى‌شود».

7/ 3 4 عسل و شونيز

725. صحيح مسلم‌ به نقل از ابو سعيد خُدْرى: مردى نزد پيامبر خدا آمد و گفت: برادرم به اسهال مبتلا شده است.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «به او عسل بنوشان».

وى به او عسل نوشاند و ديگر بار نزد پيامبر خدا آمد و گفت: به وى خوراندم؛ امّا بر اسهال وى افزود.

او سه بار مراجعه كرد و همين را گفت و پيامبر خدا نيز سخن پيشين را به او فرمود. براى چهارمين بار، به حضور رسيد و پيامبر خدا فرمود: «به او عسل بنوشان». گفت: به او خورانده‌ام؛ امّا فقط بر اسهالش افزوده است.

پيامبر خدا فرمود: «سخن خدايت را باور بدار و شكم برادر خويش را باور مَدار».

پس، آن مرد ديگر بار به او عسل خورانيد و او نيز بهبود يافت.

[1] معناى آويشن در ج 2 صفحه 333 خواهد آمد.