ى خضاب كردن‌

658. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خرج كردن يك درهم براى خضاب، برتر از خرج كردن يك درهم در راه خداست. در خضاب كردن، چهارده خاصيت است: باد (يا بو) را از گوش‌ها مى‌بَرَد، تيرگى را از چشمان مى‌گيرد، ديده را جلا مى‌دهد، حفره‌هاى بينى را نرم مى‌كند، بوى دهان را خوش مى‌سازد، لثه را استحكام مى‌دهد، حالت غش را از[1] بين مى‌برد، از وسوسه شيطان مى‌كاهد، فرشتگان از آن شادمان مى‌شوند، مؤمن از آن خرسند مى‌گردد، كافر از آن به خشم مى‌آيد، زينت است، عطر است، برائتى در قبر است، و منكر و نكير از آن شرم مى‌كنند.

659. امام صادق عليه السلام: حنا كردن، بدبويى عَرَق را از ميان مى‌بَرَد، بر طراوت و تازگى چهره مى‌افزايد، بوى دهان را خوش مى‌سازد و فرزند را نكو مى‌كند.

ك آب نيم‌گرم (وِلَرم)

660. امام صادق عليه السلام: پيامبر خدا به هنگام افطار با حلوايى آغاز مى‌كرد و بدان، روزه مى‌گشود. اگر حلوا نمى‌يافت، با شكرينه‌اى ديگر يا چند دانه خرما، و اگر اين نيز يافت نمى‌شد، با آبِ نيم‌گرم. آن‌گاه مى‌فرمود: «معده و جگر را پاك مى‌كند، دهان را خوش‌بو مى‌سازد و دندان‌ها را تقويت مى‌كند...».[2]

[1] در بعضى از نسخه‌هاى خطى الكافى عبارت« الغثيان» آمده، و در برخى واژه« الغشيان» به معناى بدنهادى آمده. در برخى از نسخه‌هاى خطى كتاب من لا يحضره الفقيه« بالصنان» آمده كه به معناى« بوى بد زير بغل» است و سرانجام در برخى از نسخ همين كتاب نيز« بالضنى» آمده كه به معناى« ضعف و سستى» است.

[2]. براى ديدن كامل روايت، ر. ك: ج 1، ص 455 ح 764.