253. الطبقات الكبرى‌ به نقل از محمّد بن عمر: امّ عُماره، دختر كعب، همراه با شوهرش غَزيّة بن عَمرو و نيز دو پسرش در نبرد احُد حضور يافت. او اوّلِ روز، مَشكى با خود برداشت و با سپاه اسلام، همراه شد، بدان هدف كه به مجروحان، آب برساند. وى در آن نبرد، پيكار كرد و جانانه جنگيد. وى دوازده زخم، از ضربه نيزه تا ضربه شمشير، برداشت.

امّ سعيد، دختر سعد بن ربيع، مى‌گفت: [روزى‌] بر او وارد شدم و گفتم: از ماجراى خود در نبرد احُد برايم بگو.

گفت: در آغاز روز، روانه احد شدم، در حالى كه مَشك آبى به همراه داشتم و مى‌نگريستم كه مردم، چه مى‌كنند. در اين ميان به پيامبر خدا رسيدم، در حالى كه در ميان يارانش بود و هنوز، چيرگى و سرافرازى از آنِ مسلمانان بود. هنگامى كه مسلمانان شكست خوردند، به سمت پيامبر خدا رفتم و دست به كارِ پيكار شدم و با شمشير زدن يا با تير افكندن، از پيامبر خدا، دفاع مى‌كردم تا زمانى كه آن زخم‌ها به من رسيد.