نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 985
اطلاق صفت مشبهه
بر مفعول
اطلاق صفت مشبهه
بر مفعول
(ذکر صفت مشبهه
و اراده اسم مفعول؛ از اقسام مجاز لغوى)
از اقسام مجاز
لغوي، به کارگيرى صفت مشبهه به جاى اسم مفعول است. برخى از علماى بيان، آن را از علاقات
مجاز شمردهاند؛ مانند:((... وَكَانَ الْكَافِرُ
عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا) ؛ )و كافر همواره در برابر پروردگار خود همپشت [شيطان]
است (فرقان// 55) . در اين آيه شريفه «ظهيراً» به معناى «مظهوراً فيه» آمده است.
[1]زركشي ، محمد
بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 286
[2]سيوطي ، عبد
الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 129
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 985