استعمال ندا به‌جاي تعجب

استعمال ندا به‌جاي تعجب

(از گونه‌هاى مجاز لغوى)

استعمال ندا به جاى تعجب، از مجازهاى لغوى است؛ مانند:

1.((... يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ) ؛ )دريغا بر اين بندگان (يس// 30) . فراء مى‌گويد: در تقدير چنين است: «فيا لها من حسرة».

برخى گفته‌اند اين از سخت‌ترين موارد در قرآن است؛ زيرا «حسرت» منادا واقع نمى‌شود؛ بلکه اشخاص، منادا واقع مى‌شوند؛ بنابراين، معناى آن تعجب است.

2. (... يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِى جَنبِ اللَّهِ...) ؛ دريغا بر آنچه در حضور خدا كوتاهى ورزيدم (زمر// 56) .

اين گونه تعبيرها، از به کار بردن لفظ «العجب» گوياتر است.