نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 877
استعلا
صفت استعلا
(استعلا)
(بالا آمدن ريشه زبان به طرف کام بالا
هنگام تلفّظ؛ يکى از اوصاف اصلى حروف)
«استعلا» در لغت به معناى طلب بلندى و بالا بردن، و در اصطلاح علم تجويد
عبارت است از بالا آمدن ريشه زبان به طرف کام بالا هنگام تلفظ. صداى حرف بر اثر اين
صفت، درشت و پرحجم تلفظ مىشود که به آن حالت «تفخيم» گويند.
«استعلا» در مقابل «استفال» از جمله صفات اصلى يا متضاد حروف است.
نيز ر.ک: حروف مستعليه.
[1]موسوي بلده ، محسن;حلية القرآن قواعد
تجويد مطابق با روايت حفص از عاصم;جلد2;صفحه 52
[2]فاضل گروسي ، عبد الحسين ، - 1324;تجويداستدلالى;صفحه
138
[3]صبره،علي ،-1948;العقدالفريدفى فن التجويد;صفحه
48و42
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 877