اينها، آيات محکم هستند که متشابهات
قرآن به آنها بازمىگردد؛ بنابراين هر آيهاى که ظاهرش انتساب صفت يا فعل حادثى به
خداوند باشد، بايد با آيات محکم سنجيده و معنايى که با اسماى حسنى و صفات علياى الهى
منافات ندارد از آنها فهميده شود؛ مثلاً آياتى که نسبت آمدن به خدا داده يا دست و
صورت و عين و نفس براى خدا ترسيم کرده است بايد با توجه به آيات محکم تفسير شود، و
نيز بايد گفته شود از تمام اين اوصاف، آن معنايى منظور است که با ساحت قدس پروردگار
سازگارى دارد.
[1]معرفت ، محمد هادي ، 1309 -1385.;التمهيد
فى علوم القرآن;جلد3;صفحه (77-134)
[2]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد2;صفحه (103-105)
[3]جمعي از محققان;مجله بينات;جلد5;صفحه
78
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 84