نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 76
آيات سعادت و شقاوت
آيات سعادت و شقاوت
(آيات بيانگر خوشبختى و بدبختى انسانها)
سعد و سعادت به معناى نيکبختى و مقابل
شقوه و شقاوت به معناى بدبختى است.
سعادت يعنى رسيدن به خيرى که سبب کمال
و لذت است. سعادت انسان که مرکب از روح و جسم است اين است که به حسب قواى بدنى و روحى
به خير برسد و لذت ببرد. و شقاوت آن است که از اين خير محروم باشد.
واژه سعادت دو بار در قرآن
(در آيات 105و 108سوره هود) آمده است:((يَوْمَ
يَأْتِ لاَ تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ
...)وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِى الْجَنَّةِ
خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء
غَيْرَ مَجْذُوذٍ) .
واژه شقاوت و شقى
و مشتقات آن چهارده بار در قرآن به کار رفته است؛ آيات: 105 و 106 سوره هود؛ 2،
117 و 123 سوره طه؛ 4، 32 و 48 سوره مريم؛ 15 سوره ليل، 12 سوره شمس و 106 سوره مؤمنون.
آيات فوق که بازگوکننده سعادت و شقاوت است به آيات سعادت و شقاوت معروفند.
[1]قرشي بنابي ، علي اكبر ، 1307 -;قاموس
قرآن;جلد1;صفحه 267
[2]همان;جلد2;صفحه (60-62)
[3]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد9;صفحه
(249-253)
[4]همان;جلد26;صفحه 399
[5]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد19;صفحه (18-35)
[6]همان;جلد3;صفحه (11-13)
[7]معرفت ، محمد هادي ، 1309 -1385.;التمهيد
فى علوم القرآن;جلد3;صفحه (315-327)
[8]سبحاني ، جعفر ، 1308 -;منشور جاويد قرآن;جلد4;صفحه
(385-388)
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 76