نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 730
ادات موصول
ادات موصول
(ادات به کار رفته در معناى موصولى)
به اداتى در قرآن که معناى موصولى در
جمله دارد «ادات موصول» ميگويند؛ مانند:
1. ال:((التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ)
؛ )[آن مؤمنان] همان توبهكنندگان پرستندگان (توبه// 112) . «ال» اسم فاعل
و مفعول معمولاً موصول است.
2. اَيّ:((ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ
مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا) ؛ )آنگاه از
هر دستهاى كسانى از آنان را كه بر [خداى] رحمان سركشتر بودهاند بيرون خواهيم كشيد
(مريم// 69) .
3. ما:((مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ
وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ...) ؛ )آنچه پيش شماست تمام مىشود و آنچه پيش خداست
پايدار است (نحل// 96) .
4. مَن:((وَلَهُ مَن فِى السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ...) ؛ )و هر كه در آسمانها و زمين است براى اوست (انبياء//
19) .
5. ماذا: «ما» استفهام است و «ذا» موصول به معناى «الذى»؛ مانند:((... وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ...) ؛
)و از تو مىپرسند چه چيزى انفاق كنند (بقره// 219) .
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد4;صفحه (411-141)و398
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه (296-229)و(291-292)و213و185
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 730