نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4604
منادي (قرآن)
منادي (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
به نظر بعضى از مفسّران، «منادي» يکى از اسامى و صفات قرآن است:((رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِى
لِلإِيمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا) ؛ «پروردگارا! ما صداى منادى (تو)
را شنيديم که به ايمان دعوت مىکرد که به پروردگار خود ايمان بياوريد؛ و ما ايمان آورديم»
(آلعمران// 193) . )
بيشتر مفسّران «منادى» را حضرت رسول اکرم (ص) دانستهاند؛ اما قرآن نيز
منادى هميشگى و بهترين دعوتکننده انسان به طريق حق و ايمان به پروردگار است.
نيز ر.ک: ايمان (قرآن) .
[1]فخر رازي ، محمد بن عمر ، 544 - 606ق.;التفسيرالكبير;جلد9;صفحه
(144-145)
[2]طبرسي ، فضل بن حسن ، 468 - 548ق;مجمع
البيان فى تفسيرالقرآن;جلد2;صفحه 557
[3]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 180
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4604