آيه دَين
(آيه قرض)
(آيه 282 بقره، در باره لزوم کتابت بدهى مدّت دار)
به آيه 282 سوره بقره آيه دَين، تداين (مداينه) و قرض مىگويند.((يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاكْتُبُوهُ )…) ؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هر گاه به وامى تا سررسيدى معين، با يكديگر معامله كرديد، آن را بنويسيد .
اين آيه (طولانىترين آيه قرآن) دربردارنده نکات فراوانى است؛ از جمله:
1. براى جلوگيرى از هرگونه اشتباه و نزاع و براى قرض و وام و معاملاتى که مقدارى از پول باقى مىماند بايد چيزى نوشته شود.
2. نويسنده بايد شخص سومى باشد تا اطمينان بيشترى به قرارداد باشد و از دستبرد يکى از طرفين سالم بماند.
3. نگارنده بايد عادلانه و عين واقعيت را بنويسد.
4. نويسنده بايد از احکام سند و شرايط معامله آگاه باشد.
5. افزون بر نوشتن، طرفين در قرارداد بايد دو شاهد بگيرند.
6. نگارنده سند و شهود نبايد به خاطر رعايت حق و عدالت اذيت شوند.
7. تداين يعنى سَلَم (معامله سلف، پيش خريد و پيش فروش) يا نسيه يا اجاره و هر معاملهاى که يکى از عوضين، مدتدار باشد.
8. ضرورت تعيين مدت صريح با قيد روز، ماه و سال که از کلمه مسمي در آيه برمىآيد.
9. شاهد بايد دو مرد باشد (يا يک مرد و دو زن) . و….