نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4511
مفسّران عرفاني
مفسّران عرفاني
(مفسّران با گرايش به مباحث عرفانى)
روش تفسير عرفانى، سرلوحه کار شمارى از
مفسران قرارگرفته است. اسامى تعدادى از آنان به اين شرح است:
1. سلطانمحمد بن حيدرمحمد بن سلطانمحمد
جنابزى (1251 - 1327ق) از مفسّران صوفى مسلک شيعه و از اهالى گناباد خراسان که در بيدخت
از روستاهاى گناباد مدفون است. تفسير وى به نام بيانالسعادة فى مقامات العبادة شهرت
دارد.
2. ابوبکر محمد بن على بن محمد، معروف
به محيىالدين بن عربى (560 - 638ق) از دانشمندان مالکى مذهب، آثار متعددى از وى به
يادگار مانده است. اثر تفسيرى وى رحمة من الرحمن فى تفسير و إشارات القرآن نام دارد.
اين تفسير از آثار و تأليفات ابنعربى گردآورى شده و در واقع تفسير ملاّ عبدالرزاق
کاشانى است.
3. ابوالفضل رشيدالدين احمد بن ابىسعد
ميبدى (م 530 ق) از دانشمندان شافعى مذهب، و اهل «ميبد» يزد و صاحب تفسير
کشفالأسرار و عدّةالأبرار معروف به «تفسير خواجه عبدالله انصاري» است. مؤلّف، سخنانى
را که استادش خواجه عبدالله در تفسير قرآن مجيد از ديدگاه عارفان گفته، اساس تفسير
خود قرار داده است.
4. بانو سيده نصرت بنت محمدعلى امين، معروف به بانوى اصفهانى (1313 -
1403ق) از معدود بانوان مفسّر قرآن و از دانشمندان شيعه اماميه است. تفسير ايشان به
مخزنالعرفان فى تفسير القرآن شهرت دارد.
5. ابوالقاسم عبدالکريم بن هوازن قشيرى نيشابورى (376 - 465 ق) شافعى مذهب
که تفسير وى لطائفالاشارات نام دارد.
نيز ر.ک: تفاسير عرفاني.
[1]معرفت ، محمد هادي ، 1309 -1385.;التفسيروالمفسرون
فى ثوبه القشيب;جلد2;صفحه 540
[2]ايازي ، محمد علي ، 1333 -;آشنايى باتفاسيرقرآن;صفحه
(92-97)و60و(58-83)و(48-45)و22
[3]آل جعفر،مساعدمسلم;مناهج المفسرين;صفحه
227
[4]ايازي ، محمد علي ، 1333 -;المفسرون حياتهم
ومنهجهم;صفحه 629و603و588و213
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4511