نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4344
مرفوعه (قرآن)
مرفوعه (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
«مرفوعه» از اسامى و صفات قرآن است:(مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ) ؛ «والا قدر و پاکيزه» (عبس// 14) .
«مرفوعه» از «رفع» به معناى برداشتن، و از جمله موارد استعمال آن، در جاه
و منزلت است.
اطلاق «مرفوعه» بر قرآن يا به خاطر قدر و منزلت آن نزد خداوند است يا به
آن علت که خداوند دست ناپاکان و نااهلان را از آن دور داشته است و هرگز قادر به تحريف
آن نيستند. بنابراين، چون خداوند به کلامش عزّت، بزرگى و برترى بخشيده، از آن به «مرفوعه»
تعبير کرده است.
نيز ر.ک: صحف (قرآن) .
[1]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات
فى غريب القرآن;صفحه 199
[2]مرتضي زبيدي ، محمد بن محمد ،1145
-1205ق.;تاج العروس من جواهرالقاموس;جلد11;صفحه 168
[3]جلالي نائيني ، محمد رضا ، 1291 -
1389.;تاريخ جمع قرآن;صفحه 16
[4]قرآن درآئينه انديشه ها;صفحه 260
[5]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 181
[6]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 276
[7]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
32
[8]حجتي ، محمد باقر ، 1311 -;پژوهشى درتاريخ
قرآن كريم;صفحه 26
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4344