نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4226
مجيد (قرآن)
مجيد (قرآن)
(يکى از اوصاف
قرآن)
يکى از اسامى
و صفات قرآن، «مجيد» است که در
آيات((ق والقرآن المجيد) ؛ « ق، سوگند به قرآن
مجيد» (ق// 1) )
و((بل
هو قرآن مجيد))(بروج// 21) آمده است.
«مجيد» از ماده «مجد» به معناى گستردگى شرافت
و جلالت است.
قرآن به لحاظ عظمت و شرافت بى پايانش و همچنين
به دليل مفاهيم عميق و آموزندهاش «مجيد» ناميده شده است.
[1]سخاوي ، علي
بن محمد ، 558-643ق.;جمال القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 175
[2]راغب اصفهاني
، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات فى غريب القرآن;صفحه 479
[3]زركشي ، محمد
بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 280
[4]سيوطي ، عبد
الرحمان بن ابي بكر ، 849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 184و18
[5]مصباح ، محمد
تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه 61
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4226