نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3831
قصه اصحاب مَدين
قصه قوم شعيب عليه السلام
(قصه اصحاب مَدين)
(سرگذشت قرآنى قوم شعيب پيامبر (ع) و
عاقبت شوم آنها)
قصه قوم شعيب (ع) و شهر مدين (محل اقامت
شعيب) در قرآن کريم جمعاً در هفت سوره ذکر شده است: اعراف// 85؛ توبه// 70؛ هود//
84، 95؛ طه//40؛ حج// 44؛ قصص// 22، 32 و 45؛ عنکبوت// 36. از مجموع آيات و ديدگاههاى
مفسران و گفتار اهل تاريخ بر مىآيد لفظ «مدين» هم بر شهر «شعيب»
(ع) و هم بر قبيله وى اطلاق مىشده است.
قرآن کريم در سورههاى حجر، شعراء، ص و ق از مردمى به نام «اصحاب أَيکه»
نام برده است که شعيب بر آنها مبعوث شد. «أَيکه» در لغت به معناى بيشه، جنگل و درختهاى
انبوه و به هم پيچيده است. بسيارى از اهل تاريخ و مفسران گفتهاند اصحاب أَيکه همان
مردم مدين بودهاند که نزديک شهرشان بيشهاى بود و از درختان آن استفاده مىکردند.
برخى گفتهاند شعيب (ع) يک بار به سوى مردم مدين و بار دوم به سوى اصحاب أَيکه مبعوث
شد.
حضرت شعيب (ع) قوم خود را از کمفروشى نهى مىکرد و به درستى در پيمانه
و وزن کردن با ترازو دستور مىداد؛ ولى آنها به جاى شکر نعمتهاى بىشمار الهى و پذيرش
دعوت خيرخواهانه شعيب (ع) و دستبرداشتن از کفر، ناسپاسى، کمفروشى، تباهى و افساد
در زمين، آن بزرگوار را انکار و تکذيب و تبعيد از شهر و فراتر از آن به سنگسار تهديد
کردند. برخى نيز آن حضرت را استهزا و به جادوزدگى و نسبتهاى نارواى ديگرى متهم کردند.
خداوند نيز آنان را به عذاب زلزله و ابر آتشبار و صيحه آسمانى هلاک کرد.