نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3558
فصل (قرآن)
فصل (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
«فصل» مصدر و به معناى جداکردن دو يا چند چيز از يکديگر است و در امور
مادي، اعتبارى و معنوى بهکار مىرود.
«فصل» يکى از اسامى و صفات قرآن است که درآيه 13 سوره طارق به آن اشاره
شده است:((إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ) ؛ «اين
(قرآن) سخنى است که حق را از باطل جدا مىکند»)
استعمال مصدر (فصل) در آيه فوق براى قرآن،
به معناى فاعل و براى مبالغهى در آن است؛ يعنى قرآن حقيقتاً جداکننده حق و باطل است.
قول فصل، يعنى سخن جدّى و قاطعى که حق
را از باطل جدا ميکند و هرگز قابل نقض و ابرام نيست. اين تعبير را بيشتر در قضاوتهاى
مهم و حل اختلافات به کار مىبرند و مىتوان گفت قول فصل، آن سخن نهايى است که چون
و چرا ندارد و جاى شک و ترديد باقى نمىگذارد.
دو ديدگاه درباره «قول فصل» وجود دارد:
1. اشاره به معاد است؛
2. وصف و اسم قرآن است؛ زيرا قرآن سخن قاطعى است که حق را از باطل جدا
مىکند و جاى ابهام و ترديد باقى نمىگذارد.
[1]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد26;صفحه
374
[2]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد20;صفحه 261
[3]طبرسي ، فضل بن حسن ، 468 - 548ق;مجمع
البيان فى تفسيرالقرآن;جلد10;صفحه 324
[4]قرشي بنابي ، علي اكبر ، 1307 -;قاموس
قرآن;جلد5;صفحه 180
[5]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 273
[6]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 179
[7]مصباح ، محمد تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه
64
[8]ابو الفتوح رازي ، حسين بن علي ، 470؟-554؟ق.;هفده
گفتاردرعلوم قرآن;صفحه 37
[9]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
32
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3558