نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3274
صفت غُنَّه
صفت غُنَّه
(انداختن صدا در بينى؛ از صفات فرعى حروف)
«غُنّه» صدايى است که از خيشوم يا فضاى بينى خارج شود يا آوازى است که
پس از بستن لبها، از فضاى بينى (خيشوم) بيرون مىآيد؛ به عبارت ديگر، انداختن صدا
در بينى را «غنه» گويند.
حروف داراى اين صفت را حروف غُنَّوى گويند. مخرج اصلى حروف، در حالت غنّه
دچار دگرگونى و حرف از انتهاى خيشوم ادا مىشود.
صفت غنه از صفات عارضى يا فرعى حروف بهشمار مىآيد.
نيز ر.ک: حروف غنّه.
[1]فاضل گروسي ، عبد الحسين ، - 1324;تجويداستدلالى;صفحه
(126-128)
[2]بيگلري ، حسن;سرالبيان فى علوم القرآن;صفحه
174
[3]موسوي بلده ، محسن;حلية القرآن قواعد
تجويد مطابق با روايت حفص از عاصم;جلد2;صفحه (60-61)
[4]حبيبي ، ابوطالب;آموزش تجويد;صفحه 44
[5]قرطبي،عبدالوهاب بن محمد،-461ق;الموضع
فى التجويد;صفحه 97
[6]پور فرزيب مولايي ، ابراهيم;تجويدجامع;صفحه
54
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3274