شا

شا

(علامت «آيه» نزد قاريان شام)

بين قاريان در عدد آيات بعضى از سوره‌هاى قرآن مجيد- بدون آن‌که در حروف و کلمات آيات زياده يا نقصانى باشد -اختلاف است. «شا» علامت «شامي» است در موردى که قاريان اهل شام با اهل مکه و مدينه و کوفه در آيه اختلاف دارند؛ مانند: آيه 39 سوره توبه که قاريان شام تا((عذاباً اليماً))را يک آيه و بخش بعدى را آيه ديگرى شمرده‌اند؛ ولى ديگران هر دو بخش را يک آيه مى‌دانند.

شماره آيات اهل کوفه، اصحّ اعداد است؛ زيرا مستند به امام علي (ع) است.

نيز ر.ک: شماره آيات، رموز شماره آيات.