نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3173
سوره همزه
سوره هُمَزه
(سوره همزه)
(يکصد و چهارمين سوره قرآن)
«هُمَزَه» صيغه مبالغه از ريشه «همز» به معناى عيبجويى و سخنچينى است.
«لُمَزَه» نيز صيغه مبالغه از ريشه «لمز» به معناى مسخره و غيبتکردن است. چون اين
سوره با همين دو واژه «همزة» و «لمزة» و با تهديد و هشدار به عيبجويان، غيبتکنندگان،
مسخرهگران و سخنچينان آغاز شده، به نام «همزة» و «لمزة» نامگذارى شده است.
اين سوره تهديد شديدى است به كسانى كه عاشق جمع مالند، و مىخواهند با
مال بيش تر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان كبريايى بفروشند، و به همين
جهت از مردم عيبهايى مىگيرند كه عيب نيست.
ويژگيهاى سوره همزه:
1. نُه آيه، 33 کلمه 130 يا 134 حرف دارد.
2. در ترتيب نزول، سى و دومين و در کتاب خدا يکصد و چهارمين سوره است.
3. پس از سوره قيامت و پيش از سوره مرسلات در مکه و پيش از هجرت نازل شد
و هيچ آيه مدنى ندارد.
4. از نظر کمّيّت از سورههاى مفصل و از نوع قصار آن شمرده شده است.
5. گفتهاند در اين سوره نسخى نيست.
مطالب سوره:
1. هشدار و توبيخ عيبجويان، سخنچينان، غيبتکنندگان و مسخرهگران؛
2. هشدار و تهديد به ثروتاندوزان و محتکران.
[1]فيروز آبادي ، محمد بن يعقوب ، 729 -
817ق;بصائرذوى التمييزفى لطائف الكتاب العزيز;جلد1;صفحه 543
[2]هاشم زاده هريسي ، هاشم ، 1317 -;شناخت
سوره هاى قرآن;صفحه 595
[3]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
590
[4]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد27;صفحه
305
[5]جمعي از محققان;علوم القرآن عندالمفسرين;جلد1;صفحه
315
[6]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 193
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 3173