نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1568
ترجّي
ترجّي
(اميدوار بودن به امور ممکن قريبالوقوع)
«ترجّى» به معناى اميدوار بودن و از اقسام انشا و طلب است که فقط درباره
ممکنات بهکار مىرود؛ برخلاف «تمنّي» درباره امور ممکن و محال هر دو بهکار مىرود.
تفاوت ديگر اين که ترجّى در امور قريبالوقوع است، و تمنى در امور بعيد.
حرف ترجى، «لعلّ» و «عسى» است؛ مانند:
1.((... لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ
بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا) ؛ )شايد خدا پس از اين پيشامدى پديد آورد (طلاق//
1) ؛
2.((... فَعَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَ
بِالْفَتْحِ...) ؛ )اميد استخدا از جانب خود فتح [منظور] يا امر ديگرى را پيش
آورد (مائده// 52) .
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 323
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 280
[3]كمالي دزفولي ، علي ، 1292 -;قرآن ثقل
اكبر;صفحه 218
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1568