نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1561
ترجمه مساوي قرآن
ترجمه لفظي قرآن
(ترجمه مساوي قرآن)
(ترجمه لفظ به لفظ قرآن)
دو روش در ترجمه قرآن از گذشته تا کنون
رايج بوده است: 1. ترجمه لفظى يا تحتاللفظى؛ 2. ترجمه تفسيرى يا معنوى قرآن.
در روش نخست، مترجم صرفاً براى يکايک
کلمات، معادل ذکر ميکند و هدف از ترجمه نيز ارائه متنى است که از نظر محتوا با اصل
قرآنکريم به زبان عربى برابر باشد.
ترجمه لفظى تا سده اخير چندان رواج نداشته
است و مترجمان به شيوه ديگر ترجمه (صرف انتقال مفاهيم قرآن) قناعت کردهاند.
در ترجمه تحتاللفظى، مترجم با حفظ ساختار
جملات در متن مبدأ، صرفاً به جايگزينى معادلها به جاى کلمات متن مىپردازد. اين نوع
ترجمه در نگاه اول شايد به حفظ امانت نزديکتر باشد؛ بسيارى از مترجمان، آن را بدترين
نوع ترجمه مىدانند؛ زيرا حاصل آن در بسيارى از موارد، ارائه جملاتى گنگ و نامفهوم
و ناتوان از بيان مقصود است و عدم آشنايى مترجم با فرهنگ و زبان مبدأ و مقصد را نشان
ميدهد؛ براى مثال، ترجمه تحتاللفظى آيه شريفه(وَلاَ تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ
الْبَسْطِ...)((اسراء// 29) نهى از بستن دست
به گردن و همچنين گشودن کامل آن است؛ حال آن که مفهوم و پيام آيه، نهى از تبذير و سختگيرى
بر خانواده است. )
نيز ر.ک: ترجمه تفسيرى قرآن؛ حکم ترجمه
قرآن.
[1]باقوري ، احمد حسن;مع القرآن;صفحه
313
[2]جمعي از محققان;مجله ترجمان وحى;جلد2;صفحه
(10-11)
[3]بي آزار شيرازي ، عبد الكريم ، 1323
-;ترجمه آوايى,تفسيرپيوسته وتاويل قرآن به قرآن ناطق;صفحه 241
[4]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
647
[5]عميدزنجاني ، عباسعلي ، 1316 -1390.;مبانى
وروشهاى تفسيرقرآن;جلد10;صفحه 4
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1561