نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 102
آيات صفت مجيء
آيات صفت مجيء
(آيات وصفکننده خداوند به آمدن)
منظور از آيات صفت مجىء آياتى
است که وصف مجىء (آمدن) را به خداوند نسبت دادهاند؛ مانند: آيه 22 سوره
فجر:((وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا)
. )
اينآيات، دستآويز گروه مشبهه قرار گرفته
و با توجه به ظاهر اين آيات و جمود بر لفظ، به جسميت خداوند معتقد شده، مىگويند: خداوند
در قيامت به جمع خلايق مىپيوندد و ديده مىشود (!) .
ولى مسلماً - همانگونه که اغلب مفسران
اشاره کردهاند - تفسير اين آيات غير از برداشت ظاهرى و قشرى مشبهه است، و منظور از
آن، فرارسيدن فرمان خدا براى رسيدگى به حساب مردم، يا فرارسيدن آيات عظمت و نشانه او
است.
بنابراين لفظى همانند امر
در اين آيات، مقدر است: و جاء امر ربک . اين تفسير، با آيات متعددى از
قرآن نيز تأييد مىشود که مجىء را به امر خداوند و مانند آن
منسوب دانستهاند؛ مانند:(وَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا
نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ)(هود/ 58، )(و نيز آيات 40، 66، 76،
82، 94 و 101 سوره هود؛ يا اين که اين آيات در صدد ترسيم مفاهيم عقلى در لباس محسوس
و تشريح ظهور هيبت و عظمت خداوند در روز رستاخيز است.)
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 83
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 22
[3]همان;جلد2;صفحه 104
[4]قرشي بنابي ، علي اكبر ، 1307 -;قاموس
قرآن;جلد2;صفحه 90
[5]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;پيام قرآن
, روش تازه اى درتفسير موضوعى قرآن;جلد4;صفحه (279-284)
[6]سبحاني ، جعفر ، 1308 -;منشور جاويد قرآن;جلد3;صفحه
359
[7]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد26;صفحه
470
[8]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد20;صفحه 284
[9]مصطفوي ، حسن،1294-1384.;التحقيق فى كلمات
القرآن;جلد2;صفحه (155-157)
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 102