شما.

2. هر يك از افراد انسان داراى اخلاق فطرى و وجدان اخلاقى است.

به دليل اهميت خاصى كه هر دو موضوع دارند، ما هر يك را جداگانه مورد بحث قرار مى دهيم.

آيا مقام و منصبى، خطيرتر و پر مسئوليت تر از مقام رهبرى هست؟

آيا يك فرد، بدون داشتن يك سلسله امتيازات روحى و جسمى مى تواند نقش رهبرى را ايفا كند؟ يا اين كه در اين صورت حتى نخواهد توانست رهبرى جامعه را در يك قسمت از شؤون زندگى به عهده بگيرد، چه رسد به رهبرى مردم در همه شؤون.

آيا رهبران سياسى كه فقط مردم را در مسائل سياسى رهبرى مى كنند و يا متخصصان مسائل اقتصادى كه چرخ هاى اقتصادى كشور را به گردش درمى آورند، بدون داشتن يك سلسله صفات و امتيازات ـ كه صلاحيت آنان را براى اشغال اين مقامات تضمين مى كند ـ مى توانند در «كادر» سياسى و اقتصادى پذيرفته شوند؟

پيامبران آسمانى كه رهبران حقيقى مردم در كليه شؤون زندگى هستند، حتماً بايد از يك سلسله صفات بزرگ برجسته برخوردار باشند كه نشانه صلاحيت آنان براى امر رهبرى بوده و موجب پيروزى آنها در اين عرصه مى گردد.

ما مى توانيم امتيازات لازم در وجود پيامبران را در چند جمله خلاصه كنيم:

1. علم و دانش وسيع ـ يعنى احاطه كامل و دقيق پيامبران، به مسائلى كه مأمور به تبليغ آنها هستند ـ به طورى كه هيچ حكمى از احكام خداوند بر آنان مخفى نبوده، و پاسخ هيچ پرسش مربوط به دين و مذهب بر آنها پوشيده نيست.

2. مصونيت از گناه و نافرمانى خدا در تمام ادوار زندگى، خواه پيش از بعثت باشد و خواه پس از آن.

3. مصونيت از خطا و اشتباه در تبليغ دين و احكام آن.