ناصرى» نگارش مرحوم خواجه نصيرالدين طوسى است كه آن را بر اساس و منوال اخلاق يونانى نگاشته است.

نقص روشن مكتب اخلاق يونانى اين است كه اصول اخلاقى را بر پايه منافع زودگذر مادى و تفسير و تحليل كرده است; مثلاً مى گويد: اگر اين شيوه اخلاقى را به كار ببنديم، «نام نيك» و «ذكر جميل» در اجتماع پيدا مى كنيم. ولى از جنبه هاى معنوى و اخروى،. كاملاً غفلت ورزيده، و به سان اخلاق ماترياليستى كه بيش از آن كه هدف از آن، تهذيب نفس و روان باشد، مقصود، تأمين زندگى براى نفوذ در اجتماع است.

«اخلاق عرفانى» درست نقطه مقابل «اخلاق يونانى» است و از مزايايى برخوردار است، ولى هرگز جنبه سازندگى و تحرك ندارد و برخى از قسمت هاى آن را نمى توان به عموم مردم عرضه نمود و براى جوانى كه تشنه مكتبى است كه در عين اين كه او را با فضايل آراسته سازد، راه و رسم زندگى را نيز به او بياموزد، جاذبه اى ندارد.

مكتب اصيل و مطمئن و در عين حال جامع و خلاّق، همان مكتب اخلاقى قرآن و اسلام است كه از همه مزاياى مادى و معنوى به طور كامل برخوردار مى باشد; ولى مشروط بر اين كه به دور از هر نوع پيرايه، تبيين و عرضه گردد. در برخى از كتب كه تحت عنوان اخلاق اسلامى تأليف شده اند، يك سلسله دستورات به چشم مى خورد كه هرگز با اصول تعاليم اسلام سازگار نيست و پس از دقت و بررسى، روشن مى شود كه همه آنها نتيجه گيرى هاى شخصى و برداشت هاى خاص خود مؤلفان است و ربطى به اصول اخلاقى اسلام ندارد.

مثلاً كتاب احياء العلوم (تأليف غزالى، متوفاى سال 505هـ) يكى از جامع ترين كتب اخلاقى است، و شايد در مجموع ادوار اسلامى، كتابى به اين