سرمايه اى است كه از رهبران بزرگ آسمانى به يادگار مانده است و بايد به عنوان يك ميراث گران قيمت از آن حمايت نماييم.

قدرت ايمان به خدا و اعتقاد به كيفرهاى روز بازپسين، گاهى به درجه اى مى رسد، كه انسان را در برابر گناه و آلودگى «بيمه» مى كند و انسان خطاكار را به صورت يك عنصر ملكوتى و يك فرد معصوم درمى آورد.

قدرت ايمان در كنترل انسان چنان است كه اگر فرد با ايمان، روزى بر خلاف مقتضاى ايمان رفتار كند، و در صحنه مبارزه با عواطف و غرايز، دچار شكست گردد، فوراً به فكر جبران شكست، افتاده و راه ندامت و پشيمانى از آلودگى را، در پيش مى گيـرد و بـراى محـو آثار گناه، بـدون آن كـه مأمـوران قضـايى او را تعقيب نمايند، خود را به محكمه قضايى دين معرفى مى كند و از رئيس دادگاه، جداً درخواست مى نمايد كيفر خواست و يا حكم الهى را درباره او اجرا كند و سرانجام، به صورت يك فرد پاك و سبكبار، گام به سرزمين رستاخيز بگذارد.[1]

رسالت اخلاقى اسلام

اسلام با برنامه هاى متنوع اجتماعى و اقتصادى و سياسى و اخلاقى خود، پا به عرصه اجتماع نهاد و در ضمن پى ريزى نهضتى همه جانبه، مكتبى اصيل و ارزنده، و اصولى كاملاً نوين و خلاّق و سازنده به وجود آورد.

اسلام به اصول اخلاقى و نقش تربيت به ديده احترام نگريسته و آن را يكى از وظايف خطير پيامبر اسلام شمرده است و از نظر اهميت شايانى كه موضوع «تربيت»