بررسى لفظ ايمان

ايمان در قرآن در برابر كفر به كار رفته است و نكته آن اين است كه ايمان حالت اذعان و تصديق به يك شىء است; در اين صورت با «كفر» كه به معناى پوشانيدن است، متضاد خواهد بود; گويى كافر با جحد و انكار خود، چهره حقيقت را مى پوشاند; قرآن مى فرمايد:

13. (وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالإِيمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبيلِ).[1]

«هر كس ايمان را با كفر جايگزين كند، از راه راست منحرف شده است».

14. (هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذ أَقْرَبُ مِنْهُمْ للإِيمانِ).[2]

«آنان آن روز به كفر از ايمان نزديك ترند».

15. (اِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الإِيمانِ).[3]

«كفر را بر ايمان ترجيح دادند».

16. (يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ).[4]

«به خدا و روز واپسين ايمان مى آورند».

17. (الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقيمُونَ الصَّلوةَ).[5]

«كسانى كه به غيب ايمان آورده و نماز مى گزارند».

18. (وَكَذلِكَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ فَالّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ).[6]