غارتگرى بود، مى نهادند; قدم مؤثرى كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)برداشت اين بود كه دستور داد نام بسيارى از شهرها، روستاها و بخش ها و لقب بعضى از قبايل و افراد را كه نام و نشان بد و زننده اى داشتند، تغيير دهند.[1]

حتى آن حضرت دستور داد كه پدران براى فرزندان خود نام نيكويى انتخاب كنند و اين را يك حق لازم الاجرا برعهده پدران شمرد.

قرآن مجيد، خواندن افراد را با القاب بد و زشت نوعى تجاوز به حقوق آنان مى داند و مرتكبان را ظالم و ستمگر مى شمارد و چنين مى فرمايد:

(وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظّالِمُونَ);

«كسانى كه از اين كار دست برندارند، آنها افرادى ستمگرند».

پيامبر از نام نيك خوشش مى آمد و مى فرمود: هرگاه كه خواستيد كسى را پيش من بفرستيد، شخصى را بفرستيد كه نام نيك داشته باشد.

روزى يكى از خادمان بتكده اى مشاهده كرد كه روباهى بر سر بتى ادرار كرده است; او با خود انديشيد: اين چگونه معبودى است كه نمى تواند از خود دفاع كند و توان دور كردن يك روباه را ندارد و اين حقيقت و احساس درونى را ضمن شعرى بيان كرد و گفت:

«أرَبٌّ يَبُــولُ الثَّعْلبــانُ بِـرأسِـهِ *** لَقَدْ ذَلَّ مَنْ بالَتْ عَلَيه الثَّعالِبُ;

آيا بتى كه روباه بر سر آن ادرار مى كند و آلوده اش مى سازد، معبود است؟ هر موجودى كه روباه بر آن بول كند، خوار و ناتوان است.» او پس از ديدن اين صحنه، خدمت پيامبر آمد و ماجرا را تعريف كرد، پيامبر از نام او سؤال كرد. او گفت: نام من «غاوى بن ظالم» است.[2] پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم)فوراً نام او را تغيير داد و گفت: ]نه[