تأثير فيلم در طرز تفكر انسان ها

شكى نيست كه صنعت فيلم، يكى از صنايع عظيم عصر ماست و انسان از طريق ديدن مناظر علمى و نظامى و طبيعى به بسيارى از نكاتْ آگاه گرديده و امورى را مى آموزد.

آيين اسلام، يگانه آيينى است كه بشر را به علم و صنعت، به تفكر و تدبر دعوت نموده و خواهان پيشرفت هاى معنوى انسان هاست.

ولى هزار نكته باريك تر ز مو اين جاست; هر فيلمى نه ارزش نشان دادن دارد و نه هر فيلمى جالب و آموزنده است، زيرا فيلم هاى عشقى و جنايى درباره كودكان و جوانان كه شخصيت آنان تكميل نگشته و دستگاه تفكر و داورى آنان در حال رشد و نمو است، به اندازه اى سوء تأثير دارد كه اين كتابْ گنجايش بيان يك صدم آن را ندارد.

انسان از طريق چشم و گوش با آنچه كه بيگانه است آشنا مى شود. به همين جهت بناى تعليمات امروز دنيا بر اساس آموزش سمعى و بصرى گذاشته شده، بيش از آن كه روش پرورش و آموزش بر اين اصل جديد برقرار گردد.

بابا طاهر عريان گفته است:

ز دست ديده و دل هر دو فرياد *** كه هر چه ديده بيند دل كند ياد

بسـازم خنجـرى نيشش ز پولاد *** زنـم بـر ديـده تا دل گـردد آزاد

امّا متأسفانه از يك اصول صحيح، نتيجه معكوس گرفته مى شود; آنچه را كه امروز نسل جوان از راه ديدن و شنيدن ياد مى گيرند، گمراه كننده است. اكثر فيلم هايى كه در سينماها نمايش مى دهند، از ماجراهاى عشقى و