اندوزى، مقام و مقام خواهى، توجه دارد.

هنگام ظهر كه نداى مؤذن در چنين محيطى، طنين مى افكند، چنان دل ها را تكان داده و به قلوب، نورانيت مى بخشد كه تا مدتى اثر معنوى آن در روح و روان باقى مى ماند.

اقامه نماز در اين لحظه كه وسايل غفلت و بى خبرى از هر نظر فراهم است، روح و روان را جلا مى دهد، عواطف انسانى و سجاياى اخلاقى در سايه توجه به خدا زنده مى گردند و نفس اماره را از تجاوز و تعدى باز مى دارد.

اسرار اجتماعى نماز

البته نماز علاوه بر آنچه گفته شد، يك سلسله اسرار اجتماعى ديگرى دارد كه هر كدام درخور بحث گسترده اى است:

1. نماز در اوقات معين، نمودارى از وحدت و يگانگى ملت بزرگ اسلامى است. همه مسلمانان در وقت هاى مخصوصى رو به قبله ايستاده و باتشريفات خاصى، خداوند جهان را مى پرستد. اين خود نمونه بزرگى از اتحاد و يگانگى اين ملت است كه با ريسمان عبادت، همه را به هم پيوسته و متحد كرده است.

2. نماز در اوقات معين، عامل برانداختن فاصله هاى طبقاتى است كه در اجتماع ماديگرى پديد مى آيد و بر عموم طبقات با فاصله هايى حكومت مى كند; در لحظات مخصوصى بايد اين وظيفه خطير را انجام دهند و كوچك ترين فرقى در اين باره ميان عالى و دانى، غنى و فقير آنها نيست.

هرگاه اين نمازها به صورت جماعت برگزار گردند، اسرار و رموز ياد شده