از اين كانون حرارت، هر ثانيه چهار ميليون و در هر دقيقه 240ميليون تن انرژى نور و حرارت و در هر روز 000،350 ميليون تن انرژى توليد و به سوى فضا سرازير مى شود.

عقل در عظمت اين كانون نور وحرارت متحير و مبهوت است و با اين كه ميليون ها سال است اين كره فروزان در حال اشتعال و پخش نور و حرارت است، هنوز قدرت و توانايى او به قوت خود باقى مى باشد.

به عقيده دانشمندان، انرژيى كه در مدت يك ثانيه از خورشيد بيرون مى آيد بيشتر از تمام انرژيى است كه بشر در دوران تاريخ خود مصرف كرده است. پروفسور مورن محاسبه كرده است كه در يك سال چه مقدار حرارت به زمين مى رسد.

اين كره فروزان به سان كارخانه اى است كه در ثانيه چهار ميليون تن و در دقيقه 240ميليون تن انرژى توليد مى كند و در نتيجه كليه اعضاى خانواده خود را، از عطارد گرفته تا پلوتون با تمام اقمار كوچك و بزرگ آنها قرين روشنايى و حرارت خود مى سازد و به شش هزار ميليون كيلومتر شعاع فرمانروايى خويش، روشنى و گرمى مى بخشد و زمين ما كه از نظر فاصله، سومين سياره آن است، از مقدار مختصرى از اين انرژى توليد شده استفاده مى كند.[1]

لابد خواهيد پرسيد كه اين كارخانه انرژى ساز، براى توليد يك چنين انرژى زياد، از چه موادى براى توليد خود استفاده مى كند و سوخت آن براى اين كار چيست؟

تحقيق دانشمندان به اين جا رسيده كه سلطان اقليم منظومه ما براى توليد