(...وَسَخَّرَ لَكُمْ الَّيْلَ وَالنَّهارَ).[1]

«شب و روز را براى شما مسخر ساخت».

(...وَسَخَّرَ لَكُمُ الأَنْهارَ).[2]

«چشمه ها را در اختيار شما قرار داد».

(وَهُوَ الَّذِى سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيّاً...).[3]

«اوست كه دريا را مسخر (شما) ساخت تا از گوشت تازه آن بهره مند گرديد».

و هم چنين است آيات ديگر.

ولى بر اثر اهميتى كه خورشيد و ماه دارند و فايده عظيمى كه از تسخير اين دو كره آسمانى عايد بشر مى گردد، قرآن تسخير اين دو منبع قدرت و مشعل فروزان آسمانى را در سوره هاى مختلفى يادآور شده و آن را بزرگ ترين گواه توحيد و استوارترين دليل قدرت و روشن ترين سند بر لطف و مهربانى خدا مى داند.[4]

حقيقت تسخير و تاريخ آن

از آن جا كه تسخير كننده واقعى اين موجودات خداست، حقيقت تسخير جز اين نخواهد بود كه موجود مسخَّر، مطيع و فرمانبردار اراده خدا باشد و در برابر خواست و سنن و قوانين خلقت او، خاضع گردد و جمله (كُلٌّ يَجْرى لأجل مُسَمًّى) كه در ذيل آيه مورد بحث وارد شده، مبين حقيقت تسخير است و چون اين تسخير، براى انتفاع و استفاده بشر انجام گرفته است، صحيح است كه گفته شود