در اين نسبت راستگو هستيد برخيزيد و به كمك يكديگر بشتابيد و نظير آن را بياوريد.[1]

پيشواى هشتم(عليه السلام) در حديثى كه در مورد قرآن، نه حروف مقطعه سخن مى گويد جمله اى دارد كه تا حدّى مؤيد اين است; آن جا كه مى فرمايد:

خداوند بزرگ قرآن را با حروفى نازل كرد كه تمام عرب با آن سخن مى گفته، سپس فرمود: هرگاه انس وجن دور هم گرد آيند و نظير اين قرآن را بياورند نخواهند توانست هر چند يكديگر را پشتيبانى نمايند.[2]

مؤيد اين نظر اين است كه در سوره هاى بيست ونه گانه كه با اين حروف آغاز شده اند جز در سوره هاى مريم، عنكبوت، روم و قلم در همگى، پس از ذكر اين حروف سخن از قرآن و كتاب به ميان آمده است; مثلاً مى فرمايد:

(الم * ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ).[3]

«اين است كتابى كه در آن شك و ترديدى نيست».

و در جاى ديگر مى فرمايد:

(الم اللّهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ...).[4]

«خداوندى كه جز او خدايى نيست. اوست زنده و بى نياز، كتاب را بر تو نازل كرده است».

هم چنين بسيارى از سوره هاى ديگر كه اين حروف در آغاز آنها وارد شده