قرآن عالى ترين جلوه گاه معارف عقلى

32. (وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُل مِنْ قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ).

«پيامبران پيش از تو نيز استهزا شدند، ما به كافران مهلت داديم، سپس آنان را به كيفر اعمال خود رسانيديم (بنگر) چگونه است عذاب (خدا)».

33. (أَفَمَنْ هُوَ قائِمٌ عَلى كُلِّ نَفْس بِمَا كَسَبَتْ وَجَعَلُوا لِلّهِ شُرَكاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لا يَعْلَمُ فِى الأَرْضِ أَمْ بِظَاهِر مِنَ الْقَولِ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُوا عَنِ السَّبِيلِ وَمَنْ يُضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَاد).

«آيا آن كسى كه مراقب هر شخصى و از اعمال هر كسى مطلع و آگاه است (شايسته خدايى است يا كسى كه چنين نيست)؟ براى خدا شريكانى قرار داده اند، بگو: از آنها (شريكان) نام ببريد، يا اين كه از شريكانى براى خدا در روى زمين، خبر مى دهيد كه خدا از آنها آگاهى ندارد، يا اين كه به اين سخن تظاهر مى كنيد (و اراده جدى نداريد) بلكه مكر و نيرنگ كافران براى آنان زيبا جلوه نموده است و از راه حق باز مانده اند. هر كس را خدا گمراه كند براى او راهنمايى نيست».

به گواهى تمام تاريخ نويسان، فردى «امى» و درس نخوانده، قرآن را به