بانگ بيدار باش

يكى از فوايد آفات و بلاها اين است كه انسان را به حكم فطرت، به خداى يگانه كه سرچشمه قدرت و حيات است و زوال و نيستى به آن راه ندارد، متوجه مى سازد و ناخودآگاه به او پناه برده، از او استمداد مى جويد و بر عكس گاهى ثروت و غوطهورى در زندگى مادى موجب غفلت و بى خبرى گرديده و انسان را از توجه به خدا باز مى دارد. يك حادثه نا به هنگام، به سان توقف غير عادى ماشين و قطار است، كه مسافران خفته و بى خبر را بيدار مى كند.

قرآن مجيد در برخى از موارد، به اين نكته اشاره نموده آن جا كه مى فرمايد:

(وَمَا أَرْسَلْنَا فِى قَرْيَة مِنْ نَبِىّ إِلاَّ أَخَذْنَا أَهْلَها بِالبَأْسَاءِ وَالضَّرّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ).[1]

«هيچ پيامبرى را به نقطه اى اعزام نكرديم مگر مردم آن جا را به فقر و شدت، دچار نموديم تا زارى كنند (و بيدار گردند)».

براى همين هدف بود كه قوم فرعون را به خشكسالى و كمى ميوه دچار نمود تا متذكر گردند; چنان كه مى فرمايد:

(وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَونَ بِالسِّنِينَ وَنَقْص مِنَ الثَمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ).[2]

از اين رو در پايان آيه مورد بحث، يادآور مى شود براى بيدار ساختن افكار خفته قريش و عموم مشركان، آنها را به مصايب كوبنده دچار مى نماييم تا روزى كه وعده الهى، كه همان پيروزى پيامبر بر شرك و كفر است، فرا رسد و بساط شرك از ميان آنها برچيده شود و به اين حقيقت در ذيل آيه چنين اشاره مى كند:(وَلاَ يَزَالُ )